Wszędzie te miny

Niestrudzona Kasia okleiła korytarze i zaułki Wydziału Mechanicznego nowym wierszykiem z cyklu ułatwiającego zapamiętanie poprawnej wymowy angielskich wyrazów często przekręcanych przez inżynierów. Głównymi bohaterami są tym razem czasowniki determine i examine.
Cieszę się, że mam takie cudowne wsparcie w walce z błędami w wymowie popełnianymi przez inżynierów, informatyków i matematyków.

Juwenalia

Jak co roku na wiosnę, dbamy o bezpieczeństwo i higienę pracy. W każdym razie nasi studenci bardzo dbają.
Miłej zabawy, zwłaszcza tym, którzy poza studiami nie mają póki co żadnych obowiązków. To Wam (zwłaszcza tym z informatyki) bardzo szybko się skończy. Korzystajcie, póki to jeszcze możliwe.

Chemia po angielsku

Helenka (moja wychowawczyni w liceum) byłaby ze mnie dumna.
A wszystko za sprawą trojga studentów II roku informatyki stosowanej Wydziału Mechanicznego Politechniki Krakowskiej. Dagmara Boratyn, Arkadiusz Pichurski i Kamil Pichurski opracowali i wykonali dostępny na różne platformy kurs słownictwa anglojęzycznego z zakresu chemii. To całkowicie nowy kurs, a jego autorzy odwalili kawał dobrej roboty, nawet jeśli można sobie wyobrazić, że wiele pozostało jeszcze do zrobienia i że kurs może być dalej rozwijany.
Każdy, kto uczy się chemii, studiuje chemię lub wiąże z chemią swoją przyszłość zawodową, powinien znać anglojęzyczne słownictwo z chemicznego kursu Dagmary, Arka i Kamila, dostępnego obecnie jako:

Bądźże z wzornictwa

Studenci inżynierii wzornictwa przemysłowego to jest inny świat, niż reszta studentów Wydziału Mechanicznego Politechniki Krakowskiej. I nie mówię tego ani w sensie negatywnym, ani nie wywyższając ich ponad studentów innych kierunków. Oni są po prostu inni. Tak obiektywnie stwierdzam. Część zajęć mają na Akademii Sztuk Pięknych i są artystyczno – humanistycznym powiewem świeżego powietrza w naszą ścisłą i techniczną atmosferę nie tylko w przewiązce między budynkami A i B naszego wydziału.
Kwintesencją tej inności jest korytarz, który zagospodarowali sobie w tym semestrze w pobliżu naszego pokoju lektorskiego. Najpierw na ścianach korytarzu powstał mural (na zdjęciu stan roboczy z początku stycznia).

Ale gdy zobaczyłem w miniony weekend te oto tabliczki zawieszone pod sufitem, zrozumiałem, że na całym kampusie nie ma niczego, co mogłoby konkurować z ludźmi z wzornictwa w pewnych kategoriach konkursów.
Dotąd szczytem ekstrawagancji wydawał się być dworcowy zegar w korytarzu transportu szynowego i skórzana kanapa na czwartym piętrze budynku głównego…

P.S. Wiem, że na kierunku inżynieria wzornictwa przemysłowego są spory natury estetycznej dotyczące sposobu zagospodarowania korytarza, zwłaszcza między starszymi a młodszymi latami. Ale nie jest to przedmiotem tego wpisu.

Supermemo dla graczy

Błażej Długopolski i Dominik Dyba, studenci II roku informatyki stosowanej Wydziału Mechanicznego Politechniki Krakowskiej, rozbudowali – merytorycznie i funkcjonalnie – bazę słownictwa dla miłośników gier (nie tylko komputerowych), którą dwa lata temu przygotował Henryk Książek z obecnego IV roku. Słownictwo w bazie zostało podzielone na kategorie według typów gier (karcianki, MOBA, RPG, MMORPG itd.).
Jako dożywotni noob w tej dziedzinie nie jestem w stanie ogarnąć większości zgromadzonych terminów, a definicje mają mocno niszowy, slangowy charakter, jestem jednak pewien, że nie każdy jest tak ograniczony w kwestii gier, jak ja, a baza i kurs na pewno komuś się przydadzą.

Angielsko – angielska baza słownictwa dla graczy jest obecnie dostępna w formie:

Nie dla pacyfistów

Student II roku informatyki stosowanej na Wydziale Mechanicznym Politechniki Krakowskiej, Wojciech Klanowski, nie tylko zaktualizował bazę Supermemo UX poświęconą broni, ale także udostępnił ją na inne platformy.
English Military Vocabulary to baza polsko – angielska, w której zgromadzono ponad trzysta słów związanych z bronią i militariami, od krzemiennego grota strzały po silnik turboodrzutowy. Dotychczas nad kursem pracowali Karol Wieczorek, Michał Adamek i Dawid Zoń.

Kurs słownictwa z zakresu wojskowości jest obecnie dostępny jako:

Wymowa na Mechanicznym

Wygląda na to, że nie tylko mnie denerwują błędy w angielskiej wymowie popełniane przez informatyków, matematyków i inżynierów wszelkiej maści. Moja koleżanka Kasia, w porozumieniu z władzami Wydziału Mechanicznego i kierownictwem Studium Praktycznej Nauki Języków Obcych Politechniki Krakowskiej, zaczęła rozwieszać wierszyki o poprawnej wymowie najczęściej kaleczonych wyrazów.
Już w przyszłym tygodniu kolejny odcinek tej akcji, a – póki co – na Wydziale można jeszcze poczytać wierszyk sprzed świąt, który – jak można by sądzić po Snapach od co mądrzejszych studentów – jest zauważany.

Requiem inżyniera Mozarta

W imieniu studentów Wydziału Mechanicznego Politechniki Krakowskiej, w szczególności studentów inżynierii wzornictwa przemysłowego oraz informatyki stosowanej, serdecznie zapraszam na koncert Krakowskiej Orkiestry „Ardente” i Akademickiego Chóru Politechniki Krakowskiej „CANTATA”, który odbędzie się w gotyckim kościele św. Katarzyny w Krakowie w najbliższą sobotę, 2 grudnia 2017.
W programie „Da nobis pacem, Domine” Felixa Mendelssohna-Bartholdiego oraz „Requiem d-moll KV 626” Wolfganga Amadeusa Mozarta. Zaproszenie zawdzięczam chyba głównie mojej miłości do Mozarta oraz temu, jak skutecznie komunikujemy się z częścią studentów na Snapie. Ale pokój to coś, czego nam wszystkim, nie tylko wykładowcom i studentom Politechniki Krakowskiej, także bardzo potrzeba.
Link do wydarzenia na FB znajdziecie tutaj. Wstęp wolny.

Teleturniej

Jeśli w ogóle oglądam telewizję, co rzadko się zdarza, zwykle jest to telewizja niemiecka, ewentualnie brytyjska albo francuska. Dlatego chyba przeżyłem ciężki szok, gdy przypadkowo kątem oka obejrzałem fragment teleturnieju w polskiej telewizji publicznej. Telewizja publiczna, czyli – przypomnijmy – ta od tak zwanej „misji”.
Prowadzący program stawia – całkiem poważnie, co już samo w sobie jest żenujące – pytanie: ile jest cyfr w stosowanym przez nas układzie dziesiętnym: dwie, osiem, dziewięć czy dziesięć? Uczestniczka teleturnieju, uprzedzając, że matematyka nigdy nie była jej mocną stroną, i tłumacząc przez kilkadziesiąt sekund, jak trudno jest jej podjąć decyzję, wybiera opcję „dziewięć”. Potem jest jakaś absurdalna przerwa na lokowanie produktu, a następnie rodzina i przyjaciele uczestniczki zastanawiają się nad tym, czy podtrzymują decyzję kobiety w studiu. Nie wytrzymuję, wyłączam telewizor.
Przez kilka minut telewizja publiczna w dużym europejskim kraju nie tylko toleruje, ale wręcz promuje debilizm.
Myślę sobie, jaki to wstyd, że moje podatki idą na utrzymanie tak żenującej stacji telewizyjnej i takiego stada kretynów.
Na przerwach między zajęciami bywa, że narzekamy z koleżankami na naszych studentów, ale dociera do mnie po tej krótkiej i przypadkowej obserwacji polskiej telewizji publicznej, że praca na Politechnice Krakowskiej to niesamowity zaszczyt. Nasi studenci nie zawsze nas kochają i ja też nie wszystkich uwielbiam. Ale idiotów wśród nich raczej ciężko się doszukać. I to wszystko w państwie, w którym idiotów się promuje w publicznej telewizji. Nie tylko telewizji zresztą…

Kwantyfikatory Jacka

Zaczepiam Jacka na przystanku tramwajowym, bo wydaje mi się, że nie oddał mi książki. Wyjaśniamy sobie sprawę, przyjeżdża 52, wsiadam, a Jacek wsiada ze mną, bo wprawdzie czeka na 9, ale trasa przez kilka przystanków (do Cystersów) się pokrywa, a Jacek – jak się okazuje – też ma do mnie sprawę. Poza tym dziewiątki są stare, głośne i nie ma w nich klimatyzacji.
Zaczyna mi tłumaczyć, że nie będzie go na zajęciach, bo musi sobie uporządkować różne rzeczy w harmonogramie, pogodzić je, i podczas najbliższych zajęć ze mną musi iść do jakiegoś gościa, który wymaga, żeby do niego chodzić na zajęcia. I że umówi się z nim, że będzie chodził w innym terminie. A potem, mówi mi Jacek, musi jeszcze iść do drugiego gościa, który wymaga, żeby do niego nie chodzić na zajęcia, i z nim też coś uzgodnić.
Spoglądam na Jacka z lekką konsternacją, on sam się lekko przycina i zastanawia nad tym, co powiedział, a następnie obaj czujemy ulgę. No tak, gdyby Jacek naprawdę miał takie kłopoty z logiką, jakie na pierwszy rzut oka wynikały z tego przejęzyczenia, to nie ma szans, by mu się kompilowały programy, które skodzi. Dziekan w ubiegłym roku pozwolił Jackowi się przenieść z mechaniki i budowy maszyn na informatykę stosowaną, widocznie miał nadzieję, że w Jacku jest to coś, co sprawia, że może być informatykiem. Oby to się nie okazało pomyłką. Szkoda by było Jacka czasu…